روکش های موقت معمولا پس از تراش دندان های ناسالم یا پس از کاشت ایمپلنت ها تا زمانیکه شرایط برای کارگذاری روکش دائم مهیا شود، مورد استفاده قرار می گیرند. استفاده از روکش های موقت مزایای فراوانی دارد که از مهمترین آنها می توان به موارد زیر اشاره کرد:
• حفاظت از دندان تراش خورده یا ایمپلنت
• حفظ کارآیی دندان معیوب
• زیبایی دندان
• ثابت نگه داشتن فرم لثه و آناتومی دندان‌های مجاور
دندانپزشکی دیجیتال برای تسهیل فرآیند تولید روکش های موقت راهکاری سودمند ارائه کرده است. بدین صورت که ابتدا فایل سه بعدی دهان بیمار با استفاده از اسکنرهای داخل دهانی یا رومیزی گرفته می شود و کارشناسان با استفاده از نرم افزارهای طراحی، روکش موقت مخصوص هر بیمار را طراحی می کنند. شماتیک تصویر سه بعدی و روکش موقت طراحی شده در شکل زیر آورده شده است.
سپس فایل طراحی به مرحله تولید ارسال می گردد که در این مرحله دو روش برای تولید روکش موقت وجود دارد. روش اول استفاده از دستگاه میلینگ است که در آن یک بلوک یا دیسک درون دستگاه قرار داده می شود و طبق کدهای خروجی از نرم افزارهای CAM، تولید می شود. ماده مورد استفاده در این روش عموما دیسک های PMMA هستند که در تصویر زیر می توان نحوه تراش آنها در ماشین های میلینگ را مشاهده کرد.
تراش بلوک
تراش دیسک
روش دیگر استفاده از پرینترهای سه بعدی به عنوان روش های تولید افزودنی می باشد که در آنها ماده مطلوب به صورت لایه لایه بر روی یکدیگر انباشته می شود تا محصول نهایی پدید آید. در پرینترهای سه بعدی عموما از روش های SLA یا DLP استفاده می شود تا بتوان مواد فوتو پلیمر که در حالت عادی به صورت مایع هستند را با استفاده از پرتوهای نوری مستحکم کرد. در تصویر زیر نمایی از روکش های موقت تولید شده با استفاده از پرینترهای سه بعدی مشخص است.
پس از پرداخت و کنترل نهایی توسط کارشناسان امر، محصولات در اختیار دندانپزشکان قرار می گیرد تا با کارگذاری آن کارآمدی و زیبایی به دندان بیمار بازگردانده شود. در تصویر زیر نمونه از روکش های موقت که بر روی ایمپلنت کار گذاشته شده است مشاهده می گردد.
